Naast de bekendste protagonisten en spelers die elders op deze website aan bod komen, waren uiteraard nog talloze anderen actief toen het Vlaamse chanson haar opmars maakte in de jaren '50 en '60. Een overzicht van namen & fenomenen.

Aktie-Aktie
"Bureau voor de promotie van de Kleinkunst", dat vanaf 1969 tevens concertavonden organiseerde.

Anthierens, Johan (Machelen, 22 augustus 1937 - Dilbeek, 20 maart 2000)
Befaamd (en omstreden) cultuurcriticus, auteur & journalist. Anthierens schreef o.a. voor Humo en Knack en werkte aan radio- en televisieprogramma’s van de BRT. Samen met producer Jan Schoukens stond hij in 1962 aan de wieg van De Charme van het Chanson, een invloedrijk radioprogramma op de openbare omroep dat zowel Franstalig als Nederlandstalig chanson ruim aan bod liet komen. Als muziekjournalist spaarde Anthierens zijn kritiek zelden, hetgeen meer dan eens kwaad bloed zette bij heel wat Vlaamse artiesten.
In "Een keurkorf luisterliedjes" (Uitgeverij Heideland, 1964) verzamelde hij zijn favoriete liedjesteksten, die hij van enig commentaar en duiding voorzag.

Appelmans, Miel (Londerzeel, 6 april 1944)
Als initiator van folkcorner Den Appel en 't Smiske in Asse is Miel Appelmans een éminence grise van de Vlaamse folk & kleinkunst. In '67 richtte Appelmans Tliedboek op en schreef hij in dezelfde periode verschillende teksten voor Miek en Roel.
 »» Zie: Tekstschrijvers

Beursschouwburg
Brusselse concerttempel die in 1964 door Renaat Van Elslande (Minister voor Cultuur en adjunct voor Nationale Opvoeding van '62 tot '65) in het leven werd geroepen als extra gebouw voor de KVS én als platform voor de jonge Vlaamse Kleinkunstenaar. Talloze troubadoursavonden en kleinkunstpremières werden in de Beursschouwburg gehouden.
 »» Zie: Evenementen, Beursschouwburg.be, Wikipedia

Bosiers, Della (Mortsel, 11 november 1946)
Della (Adèle) Bosiers mag gerust beschouwd worden als één van de leading ladies van het Vlaamse chanson. Hoewel haar titelloze debuutplaat tot 1971 op zich liet wachten (een productie met de piepjonge Raymond Van Het Groenewoud in de rangen), verscheen Della reeds vijf jaar eerder op het toneel als laureate van Ontdek-de-ster. Haar bekendste liedjes zijn 'Fleur de Buda' en 'Jefke', maar het bekendst werd ze wellicht dankzij haar duet Wim De Craene, 'Mensen van achtien'.
 »» Zie: Big Ben Records, Muziekarchief.be, Wikipedia

Brel, Jacques (Schaarbeek, 8 april 1929 - Bobigny (fr), 9 oktober 1978)
Wereldberoemde Brusselse chansonnier, die vanaf eind jaren '50 immens populair werd in de Franstalige wereld & daarbuiten. In '53 werd de jonge zanger opgepikt door Jef Claesen van Omroep Limburg, die hem als allereerste zendtijd op de radio bood, vóór de RTB en de Franse media op de kar sprongen. Brel beschouwde zichzelf als een Franstalige Vlaming, maar zorgde in Vlaanderen enkele keren voor controverse met enkele cynisch-ironische liedteksten.
Hoewel het merendeel van zijn repertoire Franstalig was, zong Brel soms ook liedjes in het Nederlands, vaak vertaald door Ernst Van Altena (Marieke, M'n Vlakke Land,...). Over het leven van Brel verschenen talloze boeken, waaronder Passie en pijn van Johan Anthierens en Jacques Brel, une vie van Olivier Todd (1984).
 »» Zie: Jacquesbrel.be, Wikipedia

Broes, Bert (Dozulé (fr), 9 april 1919 - Oostende, 7 december 1997)
Compagnon de route van Miel Cools, die de meeste van Cools' teksten schreef en mee instond voor de organisatie van het platenlabel Kalliope en het muziektijdschrift Troubadour.
 »» Zie: Tekstschrijvers

Brustukadorusch (cabaret)
Twee jaar na het verdwijnen van het eerste studentencabaret Leustika zagen in 1966 op enkele maanden tijd niet minder dan vijf Vlaamse cabaretgezelschappen het levenslicht. Brustukadorusch liet als eerste van zich spreken. Net zoals bij Leustuka werd in de naam van de groep verwezen naar de geboorteplaats ('Brussels Studenten Kabaret' leidde tot de eerste drie lettergrepen). Vier jaar lang zouden studenten van het Brusselse RITCS een vorm van sociaalkritisch cabaret brengen, met teksten van Bert Verhoye. Geleidelijk werden de Brustukadorusch-leden meer en meer opgeslorpt door beroepsbezigheden en eind 1969 werd de groep ontbonden. Verhoye bleef evenwel theater maken en werd journalist.

Burm, Jef (Sint-Niklaas, 19 juni 1923)
Bij het brede publiek anno 2009 is Jef Burm wellicht het bekendst als acteur dankzij rollen in tv-series als Slisse & Cesar, Nonkel Jef of Wittekerke, maar in de jaren '50, '60 en '70 kwam Burm in hoofdzaak als radiofiguur en cabaretier aan de bak (zie o.a. de mini-musical Allo Sjoe met Denise Deweerdt uit 1967). Hoewel hij misschien niet helemaal in het rijtje past van de bekende Vlaamse kleinkunstenaars uit de jaren '60, heeft de jonge Jef Burm in die geschiedenis toch zijn rol gespeeld. Vooral met zijn spraakmakende aantreden op de eerste editie van het Kleinkunsteiland in Meise (1962) maakte hij naam in de prille dagen van het Vlaamse chanson. Kort nadat de Leuven Vlaams-kwestie uitbrak kreeg Burm het publiek op zijn hand door op het podium een sneer uit te delen aan de Katholieke bisschoppen, die de universiteit Franstalig wilden houden.
In zijn verdere carrière als zanger zocht Burm minder de politieke thema's op en liet hij zich meer van zijn humoristische en melancholische kant zien.
 »» Zie: Muziekarchief.be, Wikipedia

Cabaret
Kleinkunst word vaak in één adem genoemd met cabaret. Zeker in Nederland was het onderscheid tussen een chansonnier en een cabaretier soms onbestaande. Ook in Vlaanderen bestond een zekere kruisbestuiving tussen deze twee diciplines, maar Vlaams cabaret was (alleszins in de jaren '60) in hoofdzaak een aangelegenheid van universiteitsstudenten. En zowel naar de vorm als naar de inhoud inspireerden de cabaretiers zich op de bekende voorbeelden in Nederland, waar dit specifieke kleinkunstgenre veel langer dan bij ons een uitgebreide en rijke traditie kende. Tussen 1960 en pakweg begin 1970 waren er een twintigtal ensembles die zich professioneel of amateuristisch een plaats poogden toe te eigenen in het Vlaamse culturele leven. Zo was er Melopee van Boudewijn Knevels (de groep die eind 1969 debuteerde en die in november 1972 als eerste Vlaamse groep deelnam aan de prestigieuze cabaretwedstrijd Cameretten in Delft). Er was Mam'sel van Roger Rutten. Er waren Sjanteboetiek (waar Leen Persijn is uit gegroeid) en Sjanbaret (rond Tim Visterin), Pitchpijn van Chris Bouchard en Knuppel-Elegie van Guido Leekens, enz. Op deze pagina lichten we een zestal formaties verder toe: Brustukadorusch, Knabbeljou, Leuk-op-last, Leustuka, Malingenkolder en Rommelpot.

Café chantant
Traditie van volkse café-zangers die groeide uit de oudere traditie van marktzangers. Doordat het publiek in een café kleiner was dan op de markt, vergrootte het belang van de liedteksten. Figuren als Frans Lamoen (Antwerpen) of Karel Waeri (Gent) lieten sociaal of maatschappij-kritische thema’s aan bod komen in hun liederen – in die zin kunnen ze beschouwd worden als (één van de) kiem(en) van de latere kleinkunstbeweging in de jaren ’50 en ’60. De café-chantants waren in Vlaanderen het populairst tijdens het interbellum en in de jaren ’40 en ’50. (Cfr. Franstalige café-chantant, Aristide Bruant.)

Cardinal Records
Als 21-jarige knaap scoorde Rocco Granata in ’59 een onvervalste wereldhit met ‘Marina’, dat intussen meer dan 100 miljoen keer over de toonbank ging. De ambitieuze Italobelg richtte in 1964 zijn eigen platenfirma op, Cardinal Records, en ging zelf op zoek naar jong muzikaal talent in de Lage Landen. De kleinkunstrage ontsnapte niet aan Granata’s aandacht waardoor artiesten als Will Ferdy, Miel Cools en De Elegasten platen konden uitbrengen bij Cardinal.
 »» Zie: Roccogranata.be, Wikipedia

Cassiman Trio
Guido, Jean-Jacques en Emmy Cassiman waren gebeten door Afrikaanse folktraditionals en spirituals, wat hen in 1960 de grote prijs opleverde in de "Grand Prix de Belgique des varietés" van Radio Luxemburg. Het trio bracht enkele platen op de markt, en hoewel de etnisch geöriënteerde folk ruim de bovenhand haalde, verraadden de zes Nederlandstalige nummers op de A-kant van hun tweede plaat uit ‘67 ook een gezonde interesse in de kleinkunstrage die toenertijd in Vlaanderen woedde. Vanaf de jaren ’70 werd het trio door ieders professionele activiteiten op een laag pitje gezet. Jean-Jacques werd een wereldauthoriteit op het gebied van de menselijke genetica, Emmy ging als omroepster aan de slag bij de BRT en Guido werd radioproducer bij Omroep Brabant.
 »» Zie: Triocassiman.com, Muziekarchief.be

Cassiman, Guido
Zanger, gitarist en drijvende kracht achter het Trio Cassiman. In de jaren ’60 ging hij aan de slag bij Omroep Brabant, waar hij met Johan Anthierens en Jan Schoukens aan De Charme van het Chanson werkte. Als producer (en later directeur) van Omroep Brabant probeerde hij chanson, folk, blues en jazzmuziek zoveel mogelijk aan de bak te laten komen. Na zijn pensioen in ’97 pikte hij de draad als muzikant weer op en bracht hij onder eigen naam nog een drietal spiritueel geïnspireerde cd’s uit.

Charme van het chanson, de
Eerste BRT-radioprogramma (1962-1966) dat voluit de kaart trok van chanson, zowel Vlaams als uit het buitenland.  »» Zie: Media

Collin, Fabien
Antwerpse protestzanger die halverwege de jaren ’60 een kortstondige carrière beleefde. Als tiener begaf Fabien Collin zich in de Antwerpse underground, was bevriend met Ferre Grignard en Armand, en kreeg al gauw het etiket ‘de Antwerpse Bob Dylan’ opgeplakt. Collin was sterk door de Amerikaanse folkzanger beïnvloed en zijn debuutsingle ‘Satan in eigen persoon’ was dan ook –alleszins stillistisch- ontegensprekelijk schatplichtig aan Bob Dylan.
Zijn tweede single ‘Water en brood’ werd een bescheiden hit, en werd ook in Nederland gretig opgepikt. Er volgde nog een derde single maar nadat deze flopte verdween Collin snel van het toneel. Hij leidde jarenlang een anoniem bestaan in de marge van de maatschappij en zwierf rond in verschillende delen van Europa. Naar verluidt bracht de Evangelische gemeenschap in Zwitserland hem uiteindelijk opnieuw op het rechte pad, maar van een terugkeer op het toneel is nooit sprake geweest. ‘Satan in eigen persoon’ en ‘Met jou aan mijn zij / Mariwana’ zijn inmiddels gegeerde collector’s items
 »» Zie: Muziekarchief.be, Myspace.com/fabiencollin

Cools, Lieve
Chansonnière die in ’69 de EP Lieve Cools zingt eigen liedjes uitbracht op het Eufoda label. Daarop componeerde Cools alle muziek en zong ze teksten van René Hooyberghs (haar echtgenoot), Ward Hermans of zichzelf. Over een latere carrière hebben we geen informatie gevonden. Lieve was geen familie van Miel Cools, en mag ook niet verward worden met de actrice Lieve Cools (1958-1999), die in 1986 ook een single uitbracht.

Cools, Miel (15 april 1935, Herk-de-stad)
Eén van de enige zangers van zijn generatie die ook in Nederland naam wist te maken. Met zijn zachte, warme stem wist Cools heel wat harten te veroveren, al vonden sommige kritikasters dat hij niet geëngageerd genoeg opstelde. Hoedanook werd Miel Cools door de jaren heen een icoon in de Vlaamse kleinkunst, met een handvol liedjes op zijn palmares die inmiddels klassiekers zijn geworden...
 »» Lees het volledige artikel

Clouds, the
Jazzcombo rond Freddy Sunder. De basisbezetting bestond uit drummer Armand Van de Walle, Contrabassist Clem De Maeyer en Freddy Sunder op gitaar. The muzikanten van The Clouds waren ook actief in het jazzorkest van de BRT en werden in de jaren '60 meermaals gevraagd om kleinkunstzangers te begeleiden. The Clouds werkten ook mee aan plaatopnames van Trio Cassiman, de Bob Boon singers, Duo Domini,... en brachten zelf in '66 één titelloze lp uit met sobere, instrumentale jazzbewerkingen van Vlaamse volksliedjes.
 »» Muziekarchief.be

Davidsfonds
Het Davidsfonds, dat in 1875 werd opgericht en tot op de dag van vandaag actief is, speelde een belangrijke rol in de ontstaansgeschiedenis van het Vlaamse chanson. Eén van de belangrijkste doelstellingen van de organisatie is het bevorderen van de Vlaamse culturele identiteit, en toen aan het begin van de jaren '60 bleek dat in Vlaanderen een jonge generatie chansonniers was opgestaan, waren de lokale Davidsfonds-afdelingen er als de kippen bij om hun eerste moderne troubadours een podium te bieden. Met regelmaat van de klok werden overal ten velde kleinkunstavonden georganiseerd, wat in die tijd, toen van gemeentelijke Culturele Centra nauwelijks sprake was, van goudwaarde bleek voor zowat elke Vlaamse chansonnier die een publiek wilde bereiken. Ook de Europese Fonoclub, het platenlabel van het Davidsfonds, was ook één van eerste labels die platen van jonge Vlaamse chansonniers uitbracht.
 »» Zie: Davidsfonds.be

De Bruyne, Kris (20.03.1950, Antwerpen)
Hoewel Kris De Bruyne formeel tot de tweede lichting Vlaamse chansonniers mag gerekend worden (zijn eerste solo-lp dateert van 1973), toch werd de 17-jarige Kris al in ’67 tijdens een talentenjacht ontdekt door Wannes Van de Velde. Samen met percussionist Luk Marynissen vormde hij het duo ‘Kris en Luk’, dat niet veel later op Rocco Granata’s Cardinal label een eerste single uitbracht (Klein klein kleuterke in een eigenzinnige Blues-versie). Voor hij enkele jaren later solo ging maakte Kris nog een tussenstop bij ‘Lamp, Lazarus en Kris’, dat in 1971 verantwoordelijk was voor de Vlaamse klassieker 'De Peulschil'
 »» Zie: Krisdebruyne.be, Muziekarchief, Wikipedia

De Candt, Antoon (13.04.1939, Wevelgem - 02.10.1966, Montaignes (fr))
Wevelgemse songschrijver die in 1960 ontdekt werd tijdens “Ontdek de Davidsfondsster” te Roeselaere. Gedurende zijn kortstondige carrière bracht hij één enkele EP uit op het Nederlandse label ‘Studenten Gramofoonplaten Industrie’, met daarop 6 nummers die hij zelf schreef, zong en begeleidde. In ’65 nam zijn leven een tragische wending, toen hij als overtuigd pacifist zijn dienstplicht ontvluchtte en als deserteur naar Torremolinos trok. Een jaar later maakte een dom auto-ongeluk in de buurt van Parijs een vervroegd einde aan zijn leven.
 »» Lees het volledige artikel

De Ceuster, Lode (Balen Neet, 19.05.1937)
Antwerpse protestzanger die bekend stond als "De zingende dokwerker". De Ceuster maakte zijn debuut in het Engels, met de singles ‘Yankee go home’ en ‘Little darling Anna’ (1967) . Pas in de jaren ’70 schakelde hij om naar het Nederlands en bracht hij nog enkele singles uit die thematisch nauw aansloten bij zijn werk in de Antwerpse haven. In 1981 volgde zijn eerste (en enige?) lp, met daarop 'De stille stegen', een mooie bewerking van 'Streets of London' van Ralph McTell.
 »» Muziekarchief.be

De Corte, Jules (29.03.1924, Deurne – 16.02.1996, Eindhoven (nl))
Nederlandse zanger, pianist & kleinkunstenaar die in Deurne (bij Antwerpen) werd geboren, maar opgroeide in Nederland en daar ook voor de rest van zijn leven zou blijven. Door een medische fout werd De Corte op éénjarige leeftijd blind, maar dat belette hem niet om een succesvolle carrière als chansonnier uit te bouwen die meer dan vijftig jaar zou duren.
 »» Julesdecorte.nl, Wikipedia

De Wilde, Jan (01.01.1944, Aalst)
Bekende kleinkunstzanger en gediplomeerd kunstschilder uit Lede. Jan De Wilde werd bekend bij het grote publiek met zijn LP’s Zzrrrrôôô en Vogelzang, 5 (allebei een productie van Frans Ieven), maar in de jaren daarvoor trad hij al regelmatig aan op allerlei kleinkunstavonden ten velde. Zijn officiële plaatdebuut dateert zelfs al van 1967, toen hij met twee liedjes op de legendarische De Muze-compilatie verscheen. Voor de toen piepjonge Jan De Wilde was het werk van o.a. Jaap Fischer en Georges Brassens een grote prikkel om zelf liedjes te gaan schrijven.
 »» Zie: Jan-de-wilde.com, Muziekarchief.be, Wikipedia

Dirckx, Yehan (29.12.1948, Duffel)
Over het verloop van de carrière van Yehan Dirckx kunnen we kort zijn: we weten het niet. Vast staat dat hij als prille twintiger een LP opnam en uitbracht bij EMI / Regal ('Druppels') uit 1970. Hoewel hij naar verluidt zelf ook liedjes schreef zijn alle nummers op deze plaat van de hand van André Smidt (teksten) en Jean-Claude Van der Auwera (muziek). De auteur van de hoestekst vermeldt nog dat Dirckx en André Smidt ambities koesterden om samen werk van Bob Dylan te vertalen en bewerken.

Durnez, Gaston (9 september 1928, Wervik)
Journalist, prozaschrijver, cabaretier, poëet & tekstschrijver voor verschillende kleinkunstzangers.
 »» Zie: Tekstschrijvers

Eddy en Nicole
Folksongduo met Engelse, Amerikaanse en in het Nederlands vertaalde folksongs op hun repertoire. Persten, volgens het boekje 'Kleinkunst Nu' omstreeks 1969 hun eerste single bij Philips.

Elegasten, de
Met hun verschijning in Ontdek-de-ster '67 zette The Campground Singers zichzelf meteen op de kaart, maar helemààl beroemd werd het Oost-Vlaamse kwintet pas nadat ze zichzelf herdoopten tot 'De Elegasten' en in '69 gans Vlaanderen meezong met hun hit 'Wat heb je vandaag op school geleerd'.
 »» Lees het volledige artikel

Erens, Jo (24 februari 1928, Sittard (nl) - 21 januari 1955, Amersfoort)
Nederlands-Limburgse troubadour wiens carrière werd gelanceerd vanuit BRT omroep Limburg. Erens zong consequent in zijn eigen dialect en zijn bekendste liederen, Limburg allein en Limburg mie landj verraden dat hij een ware heimatzanger was. Zijn populariteit was groot, vooral in Nederlands – en Belgisch Limburg. In ’55 kwam abrupt een einde aan zijn leven door een hersenbloeding. Zijn begrafenis lokte duizenden bewonderaars die een laatste groet wilden brengen aan hun geliefkoosde zanger.
 »» Zie: Wikipedia

Europabeker voor zangvoordracht
Ook wel: 'Het Noordzeefestival' en 'De Knokke-cup'.
 »» Zie: Evenementen

Europese Fonoclub
Platenlabel van het Davidsfonds, later herdoopt tot 'Eufoda' (Europese Fonoclub Davidsfonds). Samen met de Nederlandse Pocketplaat was de Europese Fonoclub een 'pioniers-platenlabel' voor Vlaamse kleinkunstzangers.
 »» Zie: Platenfirma's, Davidsfonds.be

Ferdy, Will (Gent, 9 maart 1927)
Gents zanger, cabaretier en liedjesschrijver met een enorme staat van dienst. Sinds 1948 staat Will Ferdy haast onafgebroken op de planken en hij was in 1954 de eerste Vlaamse zanger die op de proppen kwam met een Nederlandstalig luisterlied dat geïnspireerd was door het Franse chanson. Zijn keuze om niet resoluut te kiezen tussen 'populaire lied' en het 'chanson' leverde hem een grillige carrière op, maar dat weerhield hem er niet van uit te groeien tot één van de iconen van het Vlaamse lied.
 »» Lees het volledige artikel

Gezin en volksopleiding
De afdeling van de Bond voor grote & jonge gezinnen (Nu: Gezinsbond) die eind jaren '60 en begin jaren '70 vele kleinkunstavonden organiseerde in Vlaanderen.

Ghysen, Jos (1 mei 1926, Hasselt)
Deze radiocoryfee, conferencier en auteur van vele cursiefjes trok in de jaren '60 en '70 meermaals op tournee met Louis Verbeeck en Miel Cools.
 »» Zie: Tekschrijvers, Josghysen.be

Goethals, Frida (23.01.1943, Gent)
Frida Goethals zal vooral de geschiedenis ingaan als de eerste chansonnière uit Vlaanderen die een album vol zelfgeschreven liedjes kon uitbrengen. De Gentse zangeres koos er echter snel voor haar familieleven voorrang te geven, waardoor van een langdurige muzikale carrière geen sprake was.
 »» Lees het volledige artikel

Het Groot Liedboek
BRT Radioprogramma met Johan Thielemans (zie ook: Tliedboek).

Harbalorifa
Een lied dat door Hertog Jan De Eerste van Brabant zou zijn geschreven in de 13de of 14de eeuw als kreet van vreugde en levenslust. Honderden jaren later werd Harba Lori Fa door studenten opnieuw geïntroduceerd als drinkelied. In 1969 werd het tevens de naam van een populair zondagmiddagprogramma op Radio 2 Omroep Brabant. De uitzendingen werden gepresenteerd door René Gysemberg, die regelmatig Vlamingen in het buitenland aan het woord liet. Muzikaal werden in het programma haast uitsluitend Nederlandstalige kwaliteitsnummers gedraaid, waardoor het snel een begrip werd voor kleinkunstminnend Vlaanderen.

Hous, Pierre
Laureaat van Zitternliedjenin die ook deelnam aan het Kleinkunsteiland. Daarvan bestaat één enkele opname: 'Carmen' (live op Kleinkunsteiland, 1962).

Hullebroeck, Emiel (20 februari 1878, Gentbrugge - 26 maart 1965, Liedekerke)
Vlaamse zanger, componist en muziekpedagoog die door velen als de eerste Vlaamse chansonnier wordt beschouwd. In de eerste helft van de 20ste eeuw schreef en componeerde Hullebroeck talloze liederen waarmee hij een breed publiek in Vlaanderen en Nederland wist te bereiken. Hij was een tijdgenoot van de markt- en cafézangers, maar ambieerde in zijn liederen meer 'verfijnde' muzikale en tekstuele kwaliteiten dan de meeste van zijn tijdsgenoten. Als overtuigd Vlaams-nationalist schreef Hullebroeck nogal wat liederen die zijn liefde voor het vaderland in de verf zetten (Het lied der Vlaamse meisjes, De Kempen, Moedertaal,...) en stond hij mee aan de basis van wat later het Algemeen Nederlands Zangverbond (ANZ) zou worden. De Gentenaar was ook pionier in zijn strijd om billijke rechten voor de kunstenaar en richtte de Nationale Vereniging voor Auteursrechten op, wat later zou uitmonden in het huidige SABAM.
 »» Wikipedia, Studiecentrum voor Vlaamse Muziek

Ibo, Wim (Arnhem (nl), 10 april 1918 - Amsterdam, 18 mei 2000)
Eminent journalist/kenner van kleinkunst en chanson in Nederland. Wim Ibo goldt (net als zijn collega-journalist Han Pekel) in de jaren '60 en '70 ook in Vlaanderen als een authoriteit en invloedrijk figuur in de wereld van het Nederlandstalig chanson.
 »» Zie: Wikipedia

Isa en Erik
Antwerps kleinkunstduo met Isa Sorel (16 oktober 1945, Wilrijk) en Erik Sorel (19 december, 1948). Isa en Erik startten hun carrière aanvankelijk als 'Duo Sorel' en zongen oorspronkelijk Engelse en Amerikaanse folksongs en Negro-spirituals. Later schakelden ze over op Nederlandstalige liedjes, zoals op hun enige langspeelplaat uit 1968. Kenmerkend was hun gebruik van het keurig ABN en zeer poëtische, licht naïef aandoende liedjes.
 »» Zie: Muziekarchief.be

Ieven, Frans (10 januari 1946, Bocholt)
(Radio-)producer & multi-instrumentalist. Vooral in de jaren '70 en '80 producete Frans Ieven heel wat Vlaamse kleinkunstplaten, waaronder LP's van Jan De Wilde, Zjef Vanuytsel, Kris De Bruyne, Johan Verminnen en ook Rum. Hij was ook één van de initiators van de ambitieuze 'Island-suite' en in '79 stelde hij samen met Paul Moens de prestigieuze verzamelbox "20 Jaar Kleinkunst in Vlaanderen" samen.

Kadullen, de
Zeer invloedrijke folkgroep uit het Mechelse wiens repertoire hoofdzakelijk bestond uit oude teksten en oude muziek, gespeeld op oude instrumenten. Muzikaal zijn ze eerder in de volksmuziek te situeren, maar in de jaren '60 trad de groep regelmatig op in hetzelfde circuit als de bekende kleinkunstzangers uit Vlaanderen. Groepsleden: Ugo de Clerck, Erik Schepers, Richard van der Staey, Bodo van de Voorde en Jos Mariën.
 »» Zie: Muziekarchief.be

Ka-Klein
Ka-Klein was geen muziekgroep maar een groep cabaretmakers. Het ontstond als overvloeier van het Antwerps Kamertoneelgezelschap 'KKT-66'. Groepsleden: Danielle Sanchez, Jos Thyssens, "chansonnier Gi", Pierre Plateau, Eddy en Nicole en Chris Bouchard.

Kalliope
Eigen beheer-platenfirma die werd opgericht door Miel Cools en Bert Broes in 1967.
 »» Zie: Platenfirma's

Kazuno
Kazuno, het initiatief uit '69 van Guido Lauwaert zou enkele jaren later uitmonden in Nekka.
 »» Zie: Evenementen

Kick
Kick was een tijdschrift over kleinkunst, chanson enz. Het was de opvolger van Muzekeus.
 »» Zie: Media

Kiekeboe
Wekelijks cabaretprogramma op Omroep Limburg in de jaren '60 met Jos Ghysen & Louis Verbeeck.

Kleinkunsteiland
Jaarlijkse Leuvense concertavond voor 'Kleinkunstmuziek' tussen 1961 en 1966, waarvan ook twee LP's verschenen.
 »» Zie: Evenementen

Knabbeljou (cabaret)
Een paar maanden na het ontstaan van Malingenkolder verlieten in september 1966 enkele mensen de groep om Knabbeljou te vormen. Spilfiguren van dat nieuw ensemble waren Jo Röpcke, Niki Bovendaerde, Miek en Roel. Ze brachten pretentieloos poëtisch- en hoofdzakelijk muzikaal cabaret. Het stopte toen Miek en Roel na een paar seizoenen definitief kozen voor de gezongen kleinkunst en Jo Röpcke zich volledig wijdde aan de film.

Lamoen, Frans (1876-1954)
Populaire Antwerpse markt- en cafézanger (zie ook: Café-chantant) die in de eerste helft van de 20ste eeuw tot ver buiten Antwerpen voor volle zalen speelde. Lamoen bracht tal van plaatopnames uit en wordt beschouwd als één van Vlaanderen's eerste cabaretiers, waardoor hij onrechtstreeks tot de voorgeschiedenis van de Vlaamse kleinkunst behoort.
 »» Zie: Muziekarchief.be

Leuk-op-last (cabaret)
Ook de VUB had in die jaren zijn cabaretgroep. In februari 1967 debuteerde Leuk-op-last. Net als andere cabaretgezelschappen poogden ze – met de toen hoe dan ook beperkte middelen en infrastructuur – zo professioneel mogelijk te werken. Ze kregen de kans om hun première te doen in de Brusselse Beursschouwburg, maar zaten voor hun verdere optredens hoofdzakelijk vast aan het eigen studentenpubliek dat hen erg mild ontving. De pers had het twee seizoenen eveneens erg mild over 'verdienstelijke pogingen', waarna de groep plots verdween.

Leustuka (cabaret)
In maart 1963 debuteerde in Leuven het eerste studentencabaret van Vlaanderen. Leustuka ('Leuvens Studenten Kabaret'), was de naam van dit initiatief dat vooral dreef op de teksten van de toenmalige student rechten Paul Schrooten: spits, met veel woordspelingen, kritisch. Een jaar later haalde Schrooten zijn diploma en in de periode kort na het rijk bejubelde debuut van Leustuka werd hij opgevist door de toenmalige BRT. Zowel radio als televisie deden oeverloos beroep op zijn literaire vaardigheid. In 1964 was er van Leustuka geen sprake meer. Paul Schrooten is thans gepensioneerd advocaat en leidt nog de muziekfirma Eurovox Music NV.

Malingenkolder (cabaret)
Niet uit het studentenmilieu, maar uit de BRT kwam in juli 1966 cabaretgezelschap Malingenkolder. De programma's van de groep rond Lieven Paemen waren vriendelijk en poëtisch en hadden minder met de politieke actualiteit te maken dan die van Rommelpot en Brustukadorusch. Met Rommelpot was Malingenkolder te gast op het laatste Kleinkunsteiland. Hun vierde productie werd in juli 1969 gepresenteerd op het Heistse Humorfestival. Het werd gekraakt door de pers. Na de première van een vijfde programma (in oktober 1969), werd de groep onder goedkeurend gemompel van de Vlaamse recensenten opgedoekt. Lieven Paemen was een tijdlang journalist/recensent bij De Standaard (als opvolger van Johan Anthierens), en scenarioschrijver.

Mam'sel (cabaret)
Vlaams kabaretgezelschap dat actief was in de jaren '60. Groepsleden waren Willy Appermont (piano), Ivo Claessen, Jeanine Hendrickx en Jacqueline Tachelet. Later kwamen daar ook o.a. Johnny Voners, Bernice Ryckewaert, Fred Brouwers en muzikanten Jules Claes en Albert Wevers bij.

Marc
Troubadour Marc heet voluit Marc Uyttersprot (°22 december 1935) en was woonachtig in Zele, Oost-Vlaanderen. In 1967 bracht hij 1 single/EP uit met drie liedjes op het platenlabel van Rocco Granata. Paul Mortiers (Open Kring) was fan en schreef een korte biografie van Marc op de hoes van dit plaatje.

Marktzangers
De traditie van de marktzangers gaat vooraf aan de traditie van het café chantant. In die zin is dit een vroege voorloper van de kleinkunstbeweging te noemen; Marktzangers waren eigenzinnige figuren die het volk op een spitsvondige manier entertainden. Bekendste voorbeeld is wellicht de Gentenaar Karel Waeri, wiens teksten later door Walter De Buck werden geherinterpreteerd. Ook Herman Dewit en 't Kliekske brachten vaak oude marktliederen.

Merlijn
Merlijn ging er prat op het eerste kleinkunstbureau in Vlaanderen te zijn, dat lokale organisatoren hielp kleinkunstavonden organiseren en bemiddelde met artiesten. Merlijn was een initiatief van Gilda Behaeghel and Nico A. Mertens, die later het Parsifal-label zouden oprichten.

Mestdagh (Pater Mestdagh) (1916, Deinze – 2007)
Louis Mestdagh was de eerste -wellicht de enige- Vlaamse Jezuïet die regelmatig in de hitparade vertoefde. Gedurende de jaren zestig was 'de zingende pater' een onvervalst fenomeen in Vlaanderen, die met zijn herkenbare teksten talloze jongeren wist aan te spreken. In '66 trok hij zich terug uit het publieke leven nadat hij zijn celibaatsgelofte ophief en in het huwelijk trad met de liefde van zijn leven.
 »» Lees het volledige artikel

Miek en Roel
Miek & Roel: de meest succesvolle kleinkunstenaars van hun generatie, en de eersten die invloeden uit de Angelsaksische folk (Dylan, Paxton,...) volop omarmden. Ondanks -of dankzij- enkele lange sabbatperiodes staat het duo na meer dan 40 jaar nog steeds regelmatig op de planken.
 »» Lees het volledige artikel

Muys, Ward
De winnaar van de 2de editie van 'Zitternliedjenin', die nadien echter weinig sporen naliet.

Muze, de
Legendarisch Antwerps Blues & Folkcafé op de Melkmarkt, dat in de jaren '60 o.a. Ferre Grignard tot haar stamgasten mocht rekenen. De toemalige uitbaters, Walter Masselis en Tone Pauwels profileerden de Muze als echt muziekcafé en brachten zelfs eigenhandig het allereerste plaatje van Ferre Grignard uit. In 1967 bracht Philips ook een verzamel-lp op markt die vernoemd werd naar het café en waarop o.a. de nummers te horen zijn van Jan De Wilde, Wannes Van de Velde, Chris Wyngaert en Lode De Ceuster.
 »» Zie: Demuze-jazz.be

Muzekeus
Muziektijdschrift dat in 1969 voor het eerst verscheen specifiek over kleinkunst en chanson handelde. Het tijdschrift was een initiatief van Jos Geerts en werd enkele jaren later herdoopt tot Kick.
 »» Zie: Media

Nederlandse Pocketplaat
Het eigen beheerplatenlabel van Jo Van Eetvelde was de eerste om voluit de kaart te trekken van de Vlaamse chansonniers.
 »» Zie: Platenfirma's

Neefs, Louis (Gierle, 8 augustus 1937 - Lier, 25 december 1980)
Echte naam: Ludwig Neefs. Wordt doorgaans niet tot de kleinkunstbeweging gerekend, hoewel sommige van zijn nummers een duidelijke 'kleinkunst-stempel' dragen (Martine, Laat ons een bloem,...). Louis Neefs volgde gitaarles bij Gaston Nuyts en bracht zijn eerste platen uit op het Cardinal label van Rocco Granata.
 »» Zie: Louisneefs.com, Muziekarchief.be, Wikipedia

Open Kring
Open Kring was de overkoepelende naam waarmee Paul Mortiers vanaf 1957 een tijdschrift uitbracht en avonden organiseerde waarop kunstenaar, schrijvers en muzikanten hun creatieve ei aan het publiek konden voorstellen. Tijdens één van de chansonavonden (ook wel "luisterclubs" geheten) werd zo Kor Van der Goten ontdekt, die nadien zelf ook een tijdlang meewerkte in de organisatie van Open Kring.
 »» Zie: Evenementen

Paige, Bert (15 oktober 1920 - 9 oktober 1987)
Bert Paige (Albert Lepage) was een Gentse arrangeur en orkestleider die vooral in Nederland successen scoorde met zijn arrangementen voor o.a. Boudewijn de Groot.
 »» Zie: Popinstituut.nl

Piryns, Piet (1948, Gent) Schrijver van politieke satire en vervolgens journalist bij achtereenvolgens Humo, Vrij Nederland, De Morgen en Knack. Hij werd hoofdredacteur van De Morgen na 24 november 1991. Piryns was in de jaren '60 ook actief bij studentencabaretgroep Rommelpot en schreef later uitzonderlijk enkele teksten voor Johan Verminnen en Della Bosiers. Op de tweede Kleinkunsteiland LP verscheen hij met een humoristisch verhaal over de nationale feestdag.

Porcelijn, Mary (1946, Amsterdam)
Amsterdams-Antwerpse chansonnière die in '71 stof deed opwaaien met een videoclip die naar Vlaamse normen toen behoorlijk pikant was. Na twee lp's en een reeks ereplaatsen bij allerlei zangwedstrijden stapte ze definitief uit de muziekwereld en ging ze voluit voor een carrière in de media en het zakenleven.
 »» Zie: Lees het volledige artikel

Prieels, Guy (6 juni 1938, Aalst)
Vlaamse kleinkunstzanger maar voornamelijk tekstschrijver, ook van toneel. Prieels werd sterk beïnvloed door het Franse chanson, meerbepaald door George Brassens. Hij maakte zijn debuut in Leuvense studentenkringen en werd in '65 laureaat de liedjeswedstrijd 'Ook de Nederlanden hebben hun chanson'. In 1968 bracht Philips zijn enige EP 'De kleine prins' uit, waarvoor Johan Anthierens een hoestekst neerpende. Beëindigde na enkele jaren zijn carrière als artiest en trok het zakenleven in.

Raspoet, Hugo (2 november 1940, Ganshoren)
Chansonnier uit het Brusselse die in '63 werd ontdekt in Ontdek-de-ster, maar zes jaar later van televisie en menig podia werd geweerd omwille van zijn protestnummer 'Evviva il papa'. Het grote succes van zijn 'Helena' bleek het begin van het eind voor Raspoet: niet gecharmeerd door de bakvissen die op zijn optredens zaten te wachten op dat ene lied hing hij zijn gitaar in '73 definitief aan de wilgen.
 »» Lees het volledige artikel

Rommelpot (cabaret)
In 1966 ging cabaretgezelschap Rommelpot van Piet Piryns van start. In juli van dat jaar wonnen Piryns en gezellen de talentenjacht van het Heistse Humorfestival en later op het jaar stonden ze op het podium van het laatste Kleinkunsteiland in Leuven. In een krantenartikel vertelde Piryns toen dat hij "de Vlaamse ziel wou reinigen, vooral van de schijnheiligheid". In november 1967 stelde de groep het programma 'Opzitten en pootjes geven' voor, maar minder dan een jaar later werd gemeld dat "door moeilijkheden de groep voorlopig geen voorstellingen meer zal geven". Dat 'voorlopig' was eigenlijk 'definitief': Piryns wou op dat ogenblik professioneel met cabaret bezig zijn, maar moest toegeven dat dit financieel niet haalbaar was. Thans werkt hij als journalist voor Knack.

Saffloer, Luk (15 september 1948, Hasselt)
Luk Saffloer (vernoemd naar een Indische bloem) is de artiestennaam van Luk Janssens, die vanaf 1966 een carrière nastreefde als professioneel troubadour. In '68 won hij de talentenjacht 'Op zolder' te Gent en trok vervolgens naar Miel Cools om hem van zijn talent te overtuigen. Onder de vleugels van Cools nam hij in '70 een eerste LP op, maar voor zijn tweede album zocht hij een moderner geluid op, onder meer door Raymond Van het Groenewoud als producer aan te trekken. Niet veel later ging Saffloer aan de slag bij de BRT als journalist en presentator en sindsdien staat zijn muzikale carrière op een laag pitje.
 »» Zie: Muziekarchief.be

Jan Schoukens
Radioproducer die samen met Johan Anthierens tussen '62 en '66 'De Charme van het Chanson' in de ether stuurde. Schoukens producete ook vele Troubadoursavonden die de BRT organiseerde en werkte ook na 'De Charme..' aan verschillende radioprogramma's waarin chansonniers en singersongwriters centraal stonden. In 1983 stond Schoukens met Paul De Wyngaert en Jan Hautekiet aan de wieg van jongerenzender Studio Brussel.

Schrooten, Paul (15.09.1941, Antwerpen)
Dankzij zijn werk als tekstleverancier voor Leustuka belandde Paul Schrooten al snel bij de BRT om teksten voor radio en televisie te schrijven. Hij publiceerde ook regelmatig cursiefjes, artikels en columns in verschillende studententijdschriften en in Zondagsvriend en pende ook heel wat liedjesteksten bij elkaar (o.a. voor Jasperina de Jong en Jef Burm, Kalinka, Hugo Symons, Tim Visterin, Henk van Montfoort,...). Na zijn loopbaan bij de BRT belande Schrooten in de advocatuur.

Sjanbaret
Vlaams-Nederlandse cabaretgroep, opgericht in 1968 door Hans Punt (uit Maasluis) en Tim Visterin (uit Antwerpen) en nadien vervoegd door Geeske, een Haagse kleuterleidster.

Studio Herman Teirlinck
Het Antwerps Hoger Instituut voor Dramatische Kunst werd opgericht in 1948 en kende vanaf 1969 tevens een afdeling Kleinkunst ('De Kleinkunstacademie'). De eerste lichting studeerde af in 1972, waaronder zanger en latere televisiepresentator Luc Appermont.
 »» Zie: Wikipedia

Stupotok
De 'Studio voor poëzie, toneel en kleinkunstspreiding' ontstond in Sint-Amandsberg en telde onder haar leden Greta Lintz, Jan Van der Hoeven, Dany Van de Walle, Marc Van Gysegem, Jan Van Heucke, Jaak Vermeulen, Leen Persyn, Rita Lommée, Johnny Voners, Norbert De Jonge, Piet Balfoort en Walter De Meyere. Stupotok was hoofdzakelijk actief als kleinkunsttheater en was zelf geen muziekgroep.

Tavernier, Lieven
Zanger en liedjesschrijver die zichzelf een plaats in de geschiedenisboeken verzekerde met nummers als 'De eerste sneeuw', 'De verdwenen karavaan' en 'De fanfare van honger en dorst', allen bekend door de vertolkingen van Jan De Wilde. In de jaren '60 schreef Tavernier vooral muziekrecensies in Tliedboek, en het zou nog tot de jaren '90 duren voor hij zich zou laten overhalen om zelf met de gitaar in de hand op het podium te kruipen. Sindsdien bracht hij een handvol cd's uit.
 »» Zie: Lieventavernier.be, Muziekarchief.be

Tliedboek
Kritisch en informatief tijdschrift (1967-1973) uit het Gentse studentenmilieu waaraan enkele germanisten als Miel Appelmans, Miel Swillens en André Lefevere hun medewerking verleenden naast o.a. Miek & Roel, Roland Van Campenhout, Walter Ertvelt, Lieven Tavernier, Johan Thielemans, Ronny Deschepper en Jari Demeulemeester.
 »» Zie: Media

Trio in K-klein
Een van de eerste BRT-radioprogramma's waar Vlaamse chansonniers soms aantraden. Het programma liep van 1961 tot 1962.

Troubadour
Troubadour was het kleinkunstmaandblad dat Miel Cools en Bert Broes van 1968 tot 1971 uitgaven. O.a. Miel Cools zelf, Jos Ghysen en Louis Verbeeck leverden teksten aan.
 »» Zie: Media

Vaganten, de
Antwerps meerstemmig kwintet dat in de loop der jaren evolueerde van Engelstalig naar Nederlandstalig repertoire. De Vaganten bestond uit 5 sterke muzikanten en hun teksten hadden behoorlijk poëtische kwaliteiten, maar de professionele ambities van de meeste groepsleden lagen buiten de muziek, waardoor het vijftal er eind jaren '70 de brui aan gaf. Herwig & Paul Vagant gingen echter door met muziek maken en sinds enkele jaren spelen ze met een vernieuwde groep opnieuw met hun oorspronkelijke groepsnaam.
 »» Lees het volledige artikel

Van der Goten, Kor (21 april 1931, Mechelen - Antwerpen, 28.1.1983)
Vlaanderens eerste zelfverklaarde 'sjansonjee' die eind jaren '50 het Vlaamse chanson op de kaart zette. Met zijn spitsvondige en soms vlijmscherpe teksten vond hij snel de weg naar een breed publiek, maar zijn drang naar controverse en een hoogst eigenwijs karakter saboteerden het verdere verloop van zijn carrière.
 »» Lees het volledige artikel

Van de Velde, Wannes (29 april 1937, Antwerpen - 10 november 2008)
Zanger, muzikant, componist, wereldburger. Wannes Van de Velde was een volbloed Antwerpenaar die, trouw aan de taal en muzikale tradities van zijn heimat, een leven lang streefde naar authenticiteit in leven en werk. Het leverde hem universele erkenning en respect op, en met 'Ik wil deze nacht in de straten verdwalen' schreef hij ook nog een absolute evergreen.
 »» Lees het volledige artikel

Van den Wyngaert, Chris (2 april 1952, Antwerpen)
Chris Wyngaert (Christine Van den Wyngaert) was een voortreffelijke chansonnière en gitariste. Aanvankelijk zong ze in het Engels, daarna vertaalde ze de liedjes van haar idolen in het Nederlands om tenslotte een eigen repertoire op te bouwen. Ze debuteerde in 1967 tijdens de tournee rond de Muze-LP (ze zong twee nummers op die plaat). "Ik was een frèle tiener die optrad naast Wannes Van de Velde en Ferre Grignard. Wannes nam me als een soort vaderfiguur in bescherming tegen de ruige gasten in dat gezelschap", vertelt ze daar nu over. In februari van dat jaar was er ook haar eerste TV-optreden (in "Echo"). In 1971 was zij laureate van de nationale "Pro Civitate"-wedstrijd. Toen verscheen ook haar enige LP. Haar rechtenstudies wonnen aan belangrijkheid. Eens afgestudeerd werd ze hoogleraar strafrecht aan de Antwerpse universiteit en in januari 2009 werd ze in het VN-hoofdkwartier aan UN-Plaza in New York voor een ambtstermijn van negen jaar verkozen tot rechter bij het Internationaal Strafhof in Den Haag.
 »» Wikipedia

Van Dijck, Cecile
Cecile Van Dijck werd met het liedje 'Donna Donna' laureate van "Ontdek de Ster 1967" en rolde zo vanzelf in het prille kleinkunstcircuit van eind jaren '60. Tijdens haar lange carrière schreef en zong ze platen vol chansons en levensliedjes en jarenlang was ze tevens uitbaatster van een muziektaverne in de Noorderkempen waar menig kleinkunstzanger een podium kreeg. Haar bekendste nummer is wellicht ''k Zou je voor geen geld van de wereld willen missen' uit 1985.

Van Eetvelde, Jo (23 januari 1926, Brugge)
Oprichter van de Nederlandse Pocketplaat, het eerste eigen-beheerlabel dat zich op de wereld van de Vlaamse kleinkunst stortte. Van Eetvelde studeerde af aan het Antwerpse conservatorium en was een tijdje actief als acteur en in het de KVS, waarna hij een jarenlange carrière aanvatte bij de BRT als radio- en tv-producer bij BRT. Samen met zijn vrouw Lily baatte hij ook jarenlang de platenwinkel 'Poketino' uit, gevestigd op de Jacqmainlaan te Brussel.

Van Montfoort, Henk (16 mei 1931, Alkmaar (nl) - 17 september 2002, Brasschaat)
Nederlandse presentator, acteur, zanger en cabaretier die in 1961 in België debuteerde met Jo Leemans in de musical 'Muziek voor twee'. Halverwege de jaren '60 nam hij enkele EP's op met Miel Cools maar raakte bij het grote publiek vooral bekend als televisiepresentator in de jaren '60, '70 en '80.

Van Outryve, Robie (9 maart 1944, Brugge)
Zanger-gitarist uit Diksmuide die in 1963 debuteerde tijdens ZaZo, waar hij ook Kor Van der Goten leerde kennen. Van Outryve nam in zijn korte loopbaan als chansonnier deel aan verschillende wedstrijden ('Ook de Nederlanden hebben een chanson', 'Plant een boom', het Humorfestival van Heist,..) en werd in 1965 finalist van Ontdek-de-ster met het liedje 'Tango van het leven', dat een jaar later ook door Philips als single werd uitgebracht. In 1968 besloot hij zijn gitaar aan de wilgen te hangen om zich te concentreren op zijn activiteiten als kunstschilder. Ook vandaag nog is Van Outryve galerijhouder in Diksmuide.
 »» Montanusvijf.be

Vanuytsel, Zjef (6 juli 1945, Mol)
Hoewel Zjef Vanuytsel bij het brede publiek pas in 1970 bekend raakte met zijn LP 'De zotte morgen', was hij eind jaren '60 ook reeds actief op de kleinkunstpodia.
 »» Wikipedia, Muziekarchief.be

Verbeeck, Louis (1932, Tessenderlo)
Limburgse cabaretier en occasioneel zanger die vaak optraden met Jos Ghysen & Miel Cools. Verbeeck schreef & publiceerde vele boeken, cursiefjes en liedjesteksten voor o.a. Miel Cools, De Elegasten, Will Ferdy, Jef Burm, Rocco Granata en Bobbejaan Schoepen.
 »» Zie: Tekstschrijvers, Muziekarchief.be

Vermandere, Willem (9 februari 1940, Lauwe)
West-Vlaamse zanger die, net als Wannes Van de Velde en Walter De Buck, consequent in eigen streektaal zong. Gedrenkt in muzikale tradities schuwt Willem Vermandere zelden maatschappelijk relevante thema's, en hoewel hij zichzelf in eerste plaats beschouwt als beeldhouwer is Vermandere bovenal een innemend verteller van verhalen die inmiddels al kan terugblikken op meer dan 40 succesvolle jaren als muzikant en liedjesschrijver.
 »» Lees het volledige artikel

Vermeersch, Gerard (8 juni 1923, Ieper – 29 augustus 1974, Brugge)
Als cabaretier trad Gerard Vermeersch gedurende de jaren '60 en '70 vaak op in hetzelfde circuit als de Vlaamse kleinkunstenaars. Zelf zong hij niet en schreef hij geen liedjesteksten.
 »» Gerard-vermeersch.be, Wikipedia

Verminnen, Johan (22 mei 1951, Wemmel)
Brusselse chansonnier die sinds eind jaren '60 regelmatig aantrad op de Kleinkunstavonden die overal in Vlaanderen werden georganiseerd. Zijn debuut op plaat maakte hij in 1970, brak helemaal door met 'Laat me nu toch niet alleen' in '73 en is sindsdien onafgebroken één van de bekendste gezichten van het Vlaamse luisterlied. Naast zijn muzikale carrière stond hij jarenlang op de barricades met ZaMu voor een beter statuut voor de muzikant in Vlaanderen, en is hij sinds 2007 gedelegeerd bestuurder bij SABAM.
 »» Johanverminnen.be, Muziekarchief.be, Wikipedia

Visterin, Tim (13.11.1940, Antwerpen)
Antwerpenaar die in 1960 zijn eerste stappen in de muziekwereld zette als gitarist bij de bekende surfgroep The Jokers. Na een jaartje verliet hij alweer de groep en vervoegde hij Roland et les Bémols, een band die dichter aanleunde bij het Frans chanson en vooral optrad in het Antwerpse uitgaansleven van de jaren zestig. In ’65 bracht de groep haar enige EP uit, met de single 'Aurélie'. Visterin probeerde het ook in het Nederlands, en kwam via een auditie bij BRT-producer Rik Gyles in contact met Toon Hermans. De Nederlandse cabaretier zag wel wat in de jonge Antwerpenaar en overtuigde hem zich in te schrijven aan de Amsterdamse kleinkunstacademie – de Antwerpse evenknie was toen nog niet opgericht. Zo pendelde Visterin een tijdje tussen Amsterdam en Antwerpen, maar toen eind jaren zestig de kleinkunstrage in Vlaanderen steeds grotere proporties aannam, greep Visterin zijn kans en wist hij een platencontract te versieren bij Vogue. Die samenwerking leidde tot een titelloze debuutplaat vol kleinkunstliedjes in 1969, die evenwel geen grote potten kon breken.
Visterin –van opleiding boekhouder- besefte dat het moeilijk zou worden om in Vlaanderen met kleinkunst alleen je brood te verdienen, en ging twee jaar later in op een voorstel van Vogue om een plaat vol kinderliedjes op te nemen. De Vogel werd een onwaarschijnlijk succes en verkocht uiteindelijk meer dan 100.000 exemplaren. In ’74 volgde een tweede lp gericht op het jonge volkje, maar stilaan wilde Visterin meer achter de schermen van de muziekwereld werken. Hij producete enkele platen en ging aan de slag als muziekuitgever.
 »» Muziekarchief.be, Wikipedia

Walter, Jean (11.02.1922, St-Niklaas)
Jean Walter (geboren als Jean Wouman) was een schlagerzanger die tijdens de jaren ’50 een ontzettende populariteit genoot in Vlaanderen, Nederland en zelfs in Duitsland. Zijn grootste succesnummer was Tulpen uit Amsterdam – weliswaar geen zelfgeschreven lied maar een vertaling van een Duits origineel. Hoewel Jean Walter niet meteen als een kleinkunstpionier kan beschouwd worden, zorgde hij in 1951 toch voor een kleine primeur door als eerste Vlaming met 'Heel lang, heel lang' een naar het Nederlands vertaald Frans chanson te brengen. Het lied is een bewerking van 'L’ame des poète' van Charles Trenet, vertaald door Erik Franssen en Van Aleda.
 »» Muziekarchief.be, Wikipedia

Wezembeek, Bob
Organisator van de liedjeswedstrijd Zitternliedjenin en (vooral) het Kleinkunsteiland in Meise.

ZaZo
ZaZo stond voor Zaterdag en zondag van het luisterlied. Het was een Vlaams-Nederlandse wedstrijd voor chansonteksten, die voor de eerste keer werd georganiseerd in 1962 te Meise.
 »» Zie: Evenementen

Zitternliedjenin
In de jaren zestig organiseerde Bob Wezembeek, organisator van o.a. het Kleinkunsteiland, deze jaarlijkse Vlaamse liedjeswedstrijd.
 »» Zie: Evenementen